Całkiem niedawno mieliśmy okazję pojawić się w Mierzęcinie, małej wsi niedaleko Dobiegniewa w woj. lubuskim, mieści się tam wspaniały pałac neogotycki z XIX wieku w otoczeniu pieknego parku o powierzchni ponad 15 ha.
Pałac po raz pierwszy widziałem w październiku 2005 roku, mieliśmy tam z Magdą poślubną sesję fotograficzną, później kilka razy jeszcze chcieliśmy się tam wybrać, ale zawsze coś stawało na przeszkodzie, aż do jednego z ostatnich sierpniowych weekendów. Pogoda od rana była wspaniała, do domu mieliśmy jechać dopiero późnym popołudniem, więc nie zastanawiając się zbyt długo ruszyliśmy do Mierzęcina. Mała zmęczona po weekendowych szaleństwach z dziadkami spała, więc pojechaliśmy sami, szkoda, bo na miejscu okazało się, że znajduje się tam wielki plac zabaw, na którym Marysia miałaby nie lada używanie.
Budowę pałacu, siedzibę rodu von Waldow rozpoczęto w latach 1861-1863, inicjatorem inwestycji był Robert Friedrich von Waldow. Do czasów wojny, majątek i pałac przetrwały w stanie niemalże nienaruszonym, dopiero okres powojenny odbił swoje piętno.
W latach 1945-1952 w Pałacu mieścił się dom dziecka dla dzieci upośledzonych, prowadzony przez siostry zakonne a później Państwowy Dom Dziecka, który funkcjonował do roku 1959.
Z chwilą utworzenia Państwowego Gospodarstwa Rolnego w Mierzęcinie w 1959 wnętrza pałacowe i folwarczne zostały zaadaptowane na biura, przedszkole, świetlicę wiejską, mieszkania pracownicze oraz pomieszczenia gospodarcze. W 1991 roku podjęto decyzję o przeniesieniu biur i zlikwidowaniu przedszkola, a co za tym idzie opuszczeniu budynku, co nastąpiło w 1992 roku. Rozpoczął się wówczas najgorszy okres dla obiektu, zniszczony i zaniedbany stał blisko 6 lat, czekając na przywrócenie dawnej świetności.
W latach 1999-2001, staraniem nowych właścicieli, gmach pałacu poddano gruntownej renowacji. Adaptowano zrujnowany budynek na ośrodek wypoczynkowy dla pracowników firmy. W ramach prac restauratorsko – konserwatorskich wymieniono dach i całą stolarkę, a w ponad 80% stropy z drewnianych na ceramiczne. Przeprowadzono prace izolacyjne, tynkarskie i sztukatorskie.
Park o ogólnej powierzchni 15,28 ha zajmuje północną część założenia. Położony jest na podłużnym wyniesieniu terenowym, opadającym tarasami od Pałacu w kierunku zachodnim i północnym ku podmokłej dolinie rzeki Mierzęcinki.
Po stronie północno – wschodniej i głównej alei parkowej znajduje się podłużna polana widokowa z altaną lipową na skraju. W części wschodniej parku usytuowany jest cmentarz rodowy z mogiłami ostatnich właścicieli z rodziny von Waldow. Od strony zachodniej park opada tarasami ku stawowi i rzece. Tutaj powstał w ostatnich latach ogród japoński ze stylową architekturą (altana, most, brama torii) i wyspą, na której stoi latarnia japońska.
Źródło: www.palacmierzecin.pl, wikipedia