Kolejny rok minął z prędkością japońskiego ekspresu, u nas można powiedzieć bez zmian, ale dla Marysi był to rok, w którym nabyła całe mnóstwo nowych umiejętności, tempo w jakim się rozwija jest tak duże, że zanim zdążymy się oswoić z jedną nowością, juz pojawia się następna 🙂 Wspaniale jest móc na to patrzeć i obserwować jak się rozwija. Wszystkiego najlepszego Marysiu!
Kokardka pojawiła się u nas trzy tygodnie temu. Urodziła się osiem miesięcy wcześniej w ciemnej piwnicy gdzieś na Łazarzu. Latem była przy matce, jesienią zaś, brykała już sama po okolicy, by na zimę osiąść w piwnicy, której właścicielką była, Magdy znajoma z pracy. Kiedy przyjechaliśmy po Kokardkę, nie wiedzieliśmy czego się spodziewać, kotka miała być przyjazna, mała i czarno – biała, rasy dachus pospolitus 🙂 Na miejscu okazało
Zima tego roku dopisuje, wreszcie zaczyna przypominać te zimy, które ja pamiętam z dzieciństwa. Mnóstwo śniegu, sanki, kuligi, szalone zabawy w białym puchu i czerwone z zimna nosy. Taka prawdziwa śnieżna zima kojarzy mi się przede wszystkim z dzieciństwem, radosnym i beztroskim dzieciństwem. Jakby na to nie spojrzeć, ta „nie wiadomo jaka” pora roku rozpoczynająca się w grudniu, a kończąca w marcu, z przed ostatnich paru ładnych lat trudno nazwać
Wybór na miejsce tegorocznego letniego wypadu nad morze padł na Pobierowo. Raz, że dość dobrze znamy tą miejscowość a dwa mamy mnóstwo miłych wspomnień związanych z tym miejscem. Zważywszy, że pojechaliśmy z Marysią, musieliśmy też wziąć pod uwagę zapewnienie atrakcji przy ewentualnej niepogodzie. Pobierowo to nie Sopot czy Gdańsk, ale też nie jakaś mała miejscowość, gdzie oprócz plaży i budki z hot dogami nic więcej nie ma. W tym roku gościliśmy w małym
(…) W uśmiechach słońca bladych i łagodnych. Liść spada cicho jak złocisty motyl: Wieczór gwiaździsty jest rzeźwiąco chłodny Do lasu teraz iść bierze ochota: Ileż tam teraz z liści żółtych złota. Konstanty Ćwierk