Łódź, to nieduża wieś położona na południe od Stęszewa, leżąca w otulinie Wielkopolskiego Parku Narodowego pomiędzy jeziorem Witobelskim, a Łódzko-Dymaczewskim – najwiekszym jeziorem WPN. Wieś wyróżnia się spośród innych wspaniałym kościółkiem p.w. św. Jadwigi, którego historia sięga XII wieku. Prawdopodobnie wtedy ufundowali go Łodziowie, wielkopolski ród rycerski. Pierwsze wzmianki archiwalne pochodzą z 1298 roku, kiedy to poznański biskup Andrzej Szymonowicz ustanowił archidiakonaty w diecezji poznańskiej.
Kościół p.w. św. Jadwigi w Łodzi to od samego początku budowla drewniana. Świątynia nie wytrzymała jednak próby czasu i na początku VXII wieku runęła, w 1610 roku kościół odbudowano, a w 1673 został poświęcony przez biskupa Marka Kurskiego. Kościół odrestaurowano po raz pierwszy w 1784, póżniej w latach 1949 – 1954. W 1981 roku dzięki staraniom księdza Jerzego Grabickiego odnowiony w całości.
Barokowy ołtarz główny wewnątrz kościoła pochodzi z 1670 roku. W jego centrum znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 1866 roku, ofiarowany przez parafian jako wotum za opiekę i uchronienie od tzw. morowego powietrza. Górna część ołtarza to obraz patronki, św. Jadwigi Śląskiej, pochodzący z końca XIX wieku, który zwieńczają figury aniołów. Po II wojnie światowej ołtarz został poszerzony. Po obu stronach pojawiły się postacie św. Wojciecha i św. Stanisława Biskupa, stojące wcześniej przy wejściu do zakrystii i paralelnym naśladującym odrzwia – obudowaniem z drugiej strony ołtarza.
Obok kościoła stoi drewaniana dzwonnica z 1863 roku, w której wiszą dwa zabytkowe dzwony: większy pochodzi z 1612 roku, a mniejszy z 1863 roku i został ufundowany na pamiątkę zwycięstwa pod Wiedniem.
Opracowano na podstawie tablicy informacyjnej znajdującej się na terenie kościoła
Świetna robota dokumentacyjna, jak będę w pobliżu nie omieszkam zaglądnąć.
Troszku on na uboczu, więc możesz nie mieć okazji 🙂 Jeśli jednak… to warto!